Zoals de trotse toren van ons dorp stevig (maar) uit het lood staat, zoals zij afwijkt en schuin naar de hemel reikt, zoals zij opvalt, omdat ze anders is dan je verwacht, zoals zij vragen oproept en een verhaal in zich bergt, zo spreekt ze tot onze verbeelding.

Ze buigt voor ons die onder haar wonen en herinnert ons eraan dat we allemaal een beetje afwijken en niemand van ons kaarsrecht is. En precies zo is het wezen van de kunst: ze trekt je uit het lood, ze probeert je op tillen, maar de weg omhoog is nooit waterpas. Laat de scheve toren van Linschoten onze verbeelding wakker houden! Daarom kozen we als motto en als thema voor een kersverse LKR: onder de scheve toren.